Dziesiąte spotkanie z cyklu „BESTIA W ZIOŁACH” pt. Społeczna pszczoła

Mała jest pszczoła wśród latających stworzeń,
lecz owoc jej ma pierwszeństwo pośród słodyczy.
Syr 11,3

Zainteresowanie człowieka pszczołami i ich produktami sięga okresu pojawienia się Homo sapiens w Afryce, Europie i Azji, gdzie polowano na gniazda pszczół bezżądłych, zaś w 1924r. odkryto malowidła naskalne w grocie Arane (Walencja, Hiszpania) z okresu pomiędzy 20 tys. a 10 tys. lat p.n.e., informujące o odbieraniu miodu pszczołom z użyciem dymu.”

Hodowla pszczół, red. Jerzy Wilde, Jarosław Prabucki, Poznań, PWRiL, 2008;

To wstęp do opowieści o fascynacji  człowieka życiem i pracą pszczół. 

Podczas najbliższych warsztatów iluminatorskich zapoznamy się z wybranymi zagadnieniami z historii udomowiania pszczół, by zagłębić się i zrozumieć symbolikę oraz przedstawienia ikonograficzne ze średniowiecznych manuskryptów. 

Zapraszam na kolejne warsztaty iluminatorskie z cyklu „BESTIA W ZIOŁACH”, które poświęcimy pracowitym pszczołom. Stworzymy imponujący pszczeli rój, korzystając z wyobrażeń odnalezionych na kartach różnorodnych manuskryptów.

Czwartek, 12.03.2020r., godzina 17.00, Szkoła Littera Nova na krakowskim Kazimierzu.

Informacje i zapisy: Szkoła Kaligrafii Littera Nova

Drodzy Iluminatorzy,

Szkoła Kaligrafii na razie działa bez zmian. W związku z tym zapraszam wszystkich chętnych na warsztaty w najbliższy czwartek. Zaznaczam, że w związku z zalecaną kwarantanną społeczeństwa, poddaję do indywidualnej decyzji uczestnictwo w tym wydarzeniu.
Pozdrawiam serdecznie ?

powstają pszczele miniatury

Dziewiąte spotkanie z cyklu „BESTIA W ZIOŁACH” pt. Skromna stokrotka

STOKROTKA – łac. bellis, ang. Daisy – to pospolita roślina kwitnąca od wczesnej wiosny do późnej jesieni. Występuje bardzo często w późnośredniowiecznych dekoracjach ksiąg rękopiśmiennych.  Jest jednym z kwiatów maryjnych. Legenda mówi, że stokrotki wyrosły na ziemi zroszonej łzami Maryi podczas ucieczki Świętej Rodziny do Egiptu. W tradycji chrześcijańskiej kwiaty te symbolizują cnoty: czystość, niewinność i skromność.

Zapraszam na kolejne warsztaty iluminatorskie z cyklu „Bestia w ziołach”. Tematem przewodnim będzie „SKROMNA STOKROTKA” zdobiąca karty manuskryptów. Zrealizujemy miniaturę zaczerpniętą z XV-wiecznych Godzinek.

Czwartek, 27.02.2020r., godzina 17.00, Szkoła Littera Nova na krakowskim Kazimierzu.

Informacje i zapisy: Szkoła Kaligrafii Littera Nova

Malujemy gęsie pępki, czyli stokrotki. 

Ósme spotkanie z cyklu „BESTIA W ZIOŁACH” pt. Własnowolne koty

17 lutego będziemy obchodzić Dzień Kota. Z tej okazji najbliższe warsztaty ilumiantorskie poświęcimy kotom.

Koty zostały udomowione przez człowieka w starożytności. Jako zwierzęta domowe pełniły ściśle określoną rolę. Miały strzec zapasów żywnościowych przed gryzoniami.

Jednak kot budził respekt ze względu na nocny tryb życia, wolność i niezależność działania. Uważany był za pomocnika szatana. Kot pozostawać miał w kontakcie ze światem demonów. Czarny kot wprost był utożsamiany ze złymi mocami. Do dnia dzisiejszego koty pozostają symbolem nieszczęścia i pecha.

W opowieściach koty towarzyszyły czarownicom w sabatach i codziennym życiu.

Jako istoty demoniczne mogły być sprawcami niektórych chorób lub mieć moc uzdrawiania.

Kot jest mistrzem polowań. Jest sprytny, pilny i przebiegły, ma znakomity zmysł orientacji. Ma więc cnoty świetnego żołnierza. W heraldyce symbolizuje wolność, niezależność, odwagę, czujność, wytrwałość i strategię.

Zapraszam na malarskie opowieści o własnowolnych  kotach już w najbliższy czwartek 13 lutego 2020r.

Spotkamy się o 17.00 w Szkole Kaligrafii Littera Nova na krakowskim Kazimierzu, aby zrealizować miniaturę w oparciu o XV-wieczny Herbarz Scheiblerów

Szkoła Kaligrafii Littera Nova

Siódme spotkanie z cyklu „BESTIA W ZIOŁACH” PT. Egzotyczne słonie

Parafrazując słowa Benedykta Chmielowskiego autora pierwszej powszechnej encyklopedii wydanej w języku polskim (Nowe Ateny, Lwów 1745, t. I, s. 475.): SŁOŃ jaki jest, każdy widzi.

Dzisiaj w dobie ogólnodostępnych informacji nie mamy wątpliwości jak wygląda słoń. Jesteśmy w stanie opisać go bezbłędnie wymieniając jego charakterystyczne cechy zarówno wyglądu, jak i usposobienia. W średniowiecznej encyklopedii DE NATURIS RERUM LIBRI XX czytamy: „[Słonie] mają ogromne pyski, wystające na dziesięć łokci, jakby rodzaj uchwytu, utworzonego z twardego ciała zawierającego chrząstki. [Te uchwyty] nazywane są trąbami. […] Trąbą chwyta pożywienie i podaje sobie do ust, także trąbą pije.” Dalej czytamy o użyteczności słonia w działaniach bojowych, które wykorzystywano już od starożytności w szarżach: „Przesuwają się w bitwie jak góry i jak wzgórza błyszczą szczytem, a powstały huk i łoskot odbierają wszystkim odwagę i pewność siebie”.

Słoniom przypisywano oziębłość seksualną. Były zdolne do zbliżenia jedynie po zjedzeniu mandragory – rośliny o właściowościach pobudzających.

Średniowieczne źródła podają, że ciosy słonia były wykorzystywane jako medykamenty i miały szerokie zastosowanie. Popiół z nich pozyskany znieczulał i działał przeciwkrwotocznie.

Czy słonie miały jakieś słabości? Owszem!

Trudno uwierzyć, ale słonie bały się… myszy „z powodu ich nieznośnego zapachu”.

Polowanie na słonie też nie było rzeczą prostą, podobnie jak złowienie jednorożca. Jak podają przekazy, obu przypadkach w tym celu wykorzystywano dziewice. Z tym, że słonia mogła zwabić nie jedna panna, a dwie…

 

Zapraszam na wspólne malarskie opowieści o słoniach już w najbliższy czwartek 30 stycznia 2020r. 

Spotkamy się jak zwykle o 17.00 w Szkole Kaligrafii Littera Nova na krakowskim Kazimierzu, by sunć te i inne powiastki o „Egzotycznych słoniach” realizując piękne średniowieczne miniatury.

 Szkoła Kaligrafii Littera Nova

 

Wszystkie cytaty wykorzystane w tekście pochodzą z BJ Rps 794 Thomas Cantimpratensis: DE NATURIS RERUM LIBRI XX , tłumaczenie: B. Tarnowski.